جای بسی تاسف اینکه معمولاً خصلت ما شرقی ها بر پایه افراط و تفریط است آنجا که از وصف دوست داشتن و علاقه خطوط منطق را بعضاً فراموش می کنیم و آنرا با سرشت عاطفی خود دمساز میکنیم عده ای دیگر نیز سعی در مصادره همه شخصیتهای بزرگ برای خود داریم و دیگران را در دایره تنگ نظری خود راه نمی دهیم و همه را تکفیر می کنیم.
در مورد این بزرگوار نیز چنین است عده ای از به اصطلاح روشنفکران دینی آنچنان در پشت عکس های شریعتی می ایستند که حتی در ذهن خود این موضوع را متبادر نمی کنند که او در بیداری و الفت بین عقل و دین در میان نخبگان و دانشجویان و توده مردم پُلی از عشق به حسین و زینب و فاطمه زد و زنگارهای بر جا مانده از ترویج،فرهنگ شاهنشاهی را چگونه به چالش کشید و اینگونه است که فاطمه فاطمه میشود.
عده ای دیگر احتمالاً فراموش کردند که دکتر شریعتی در استفاده از فرهنگ سرخ علوی آنچنان پیش رفت تا خواب آشفته جوانان شیعه در قلب گیتی با انقلابی حسین وار به جریان افتاد و اینچنین است که حسین وارث آدمیت شکل گرفت و صد افسوس که عده ای در عداوت با او کوشیدند و همچنان می کوشند اصولاً هر فردی معایبی دارد که شریعتی نیز از این امر بی بهره نبوده و نیست،لکن دور ریختن خدمات و هدر دادن زحمات این و آن هنری است که فقط نزد ما هست و بس.
شریعتی نیز یک انسان بود با تمامی ابعاد وجودی یک انسان و لاغیر و ساختن قدیس که در تخیلات ما وجودی همیشگی دارد با افکار او نیز در تضاد است آنجا که خود در کتاب استحمار به واقع اینگونه بر چنین واقعیتی قلم می زند آری چه باید کرد چاره ای نیست کسانی برای خود نمادهای روشنفکرانه می سازند و در پشت و کنار آن سنگر می گیرند و نمی دانند که چه ضرباتی بر پیکره سمبل های خود می زنند آیا اگر شریعتی بود بر چنین داعی داران موضع نمی گرفت ؟
با این حال،مصادره شخصیتهای بزرگ و تاثیر گذار در فرهنگ شرقی فقط از همت ما بر می آید و لاغیر.
رضا سپهروند
سلام
مقاله بسیار عالی و قلم روانی بود.....